بررسی نقش پروتئین nNOS در کاهش اثر ضددردی بوپیواکائین در موش‌های صحرایی نر تحمل یافته به تزریق مکرر مورفین

چکیده سابقه و هدف: اثر ضد دردها در افرادی که سوء مصرف به مواد اپیوئیدی دارند، کاهش می‌یابد. در ارتباط با نقش پروتیئن nNOS در تحمل به مورفین گزارش‌هایی وجود دارد، ولی نقش آن در کاهش اثر ضد دردی بیحس‌کننده‌های موضعی در شرایط تحمل به مورفین مشخص نمی‌باشد. لذا در این پژوهش به نقش پروتئین nNOS روی اثر ضد دردی بوپیواکائین در موش‌های صحرایی نر تحمل‌یافته به مورفین پرداخته شده است. مواد و روش‌ها: از موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 200 تا 250 گرم استفاده گردید. از روش کاشت کانول در نخاع استفاده شد. mg/kg 5 مورفین 3 نوبت در روز و به مدت 5 روز به صورت اینتراتکال تزریق گردید. جهت بررسی تحمل در روز 5، از آزمون فرمالین استفاده شد. 20 دقیقه پس از تزریق آخرین دوز مورفین در روز 5، بوپیواکائین mg/kg 5 به صورت اینتراتکال تزریق و سپس آزمون فرمالین انجام گرفت. در سری دیگر آزمایشات، 20 دقیقه پس از تزریق آخرین دوز مرفین در روز 5، بوپیواکائین mg/kg 5 و سپس بعد از 20 دقیقه، 7-NI به عنوان مهارکننده‌ی آنزیم nNOS، با دوز mg/kg 10 تزریق گردید و پس از 60 دقیقه، آزمون فرمالین انجام گرفت. یافته‌ها: تزریق مکرر مورفین تحمل ایجاد نمود. اثر ضد دردی بوپیواکایین در حیوانات تحمل یافته به مورفین کاهش یافت. استفاده از مهارکننده‌ی nNOS توانست کاهش معنی‌داری در درد گروه تحمل یافته به مورفین همراه با بوپیواکایین در مقایسه با گروه تحمل یافته به مورفین ایجاد کند. نتیجه‌گیری: به ‌نظر می‌رسد که فعالیت آنزیم nNOS در کاهش اثرات ضد دردی بوپیواکایین در تزریق مکرر مورفین، نقش داشته باشد.